In een rustige wijk aan de rand van Voorschoten ligt verborgen tussen doodnormale, Nederlandse tuintjes, een weelderige, eetbare siertuin. De tuin hoort bij het huis van A en haar familie, waar ze haar kinderen heeft zien opgroeien. De tuin was ooit ingericht met het idee dat de kinderen kunnen rondrennen, voetballen, en dat alles makkelijk onderhouden is. Maar met de liefde voor planten, natuur en buiten werken, was dat niet meer de wens van A nu de gezinssituatie is veranderd. Ze wilde een paradijsje aan huis, met prachtige bloemen en grassen en eetbare soorten.
Een van de belangrijkste elementen van het nieuwe ontwerp was het creëren van diepte. De tuin is met zijn twintig meter lengte en zeven meter breedte bescheiden, maar biedt verrassende mogelijkheden. Door zichtlijnen te openen die je van voor naar achter leiden, en ze vervolgens subtiel te doorbreken door middel van struiken en bomen met lijnen die nieuwsgierigheid opwekken, lijkt de tuin groter dan hij werkelijk is. Plotseling ontstaan er hoekjes om te zitten, plekjes om te liggen en paden die uitnodigen tot langzaam wandelen. Je beweegt door de ruimte alsof je door een klein persoonlijk park loopt, steeds benieuwd naar wat er achter de volgende bocht verscholen ligt.
In deze tuin is zoveel mogelijk gebruikgemaakt van wat er al was. Het terras werd opnieuw gevormd: tegels verdwenen op sommige plekken en keerden elders juist terug om een nieuw ritme te creëren. Vijftien jaar oude struiken, te mooi en te waardevol om weg te doen, kregen een nieuwe plaats in het geheel. Hun volwassen hoogte en vorm geven de tuin bij de start al een stevige basis — alsof hij niet net is aangelegd, maar rustig is meegegroeid met de jaren.
Hoewel de tuin vooral bestaat uit zachte rondingen en slingerende paden, hebben we bewust gekozen voor twee rechthoekige waterbakken. Ze brengen niet alleen een spannend contrast in vorm, maar hebben ook een duidelijke functie. Ze voegen een klein waterecosysteem toe: stil water dat vogels aantrekt om te badderen, een plek waar andere dieren komen drinken. Zo ontstaat er extra leven in de tuin; dieren bewegen zich door het groen, vinden beschutting in de beplanting en dragen op natuurlijke wijze bij aan de bodem. Het is een subtiel samenspel, waarin elk onderdeel de tuin van A verder verrijkt.
